Het geheim voor een productief huishouden, én jouw mentale sanity als moeder... geef het een systeem.
Foto door Karin De Vocht
Als je huisonderwijs geeft, en nog eens een hoop kinderen hebt rondlopen daarbovenop, gebeurt er per definitie ‘veel’. Het is dus van belang om zo overzichtelijk mogelijk te werk te gaan.
Lees meer over de ervaring van overweldiging met vijf kinderen.
Lees meer over de ervaring van overweldiging met VIER kinderen (hint, elk kind erbij genereert een periode van fatale overweldiging).
In het boek So Many Littles, So Little Time van Amy Roberts las ik dit geweldige zinnetje: If it stresses you out, give it a system.
Alles waar je je druk over maakt, een (nieuw) systeem geven dus. Ik raad iedereen aan om dit te proberen. Het werkt geweldig.
Enkele voorbeelden:
De klusjes raken niet gedaan --> een maandelijke klusjesdag inplannen in de gezinsagenda. Geen stress meer wanneer dat schilderij nu OOIT opgehangen moet worden, het is voor de volgende klusjesdag. (Shout out aan onze buren die al negenhonderdtachtig keer hun boormachine aan ons uitgeleend hebben.)
De speelruimte is keer op keer een slagveld --> iedere dag samen opruimen voor het avondeten. No tidy, no food.
De lades met speelgoedvoorraad worden opengetrokken door wildebrassen en de inhoud wordt eruit gekegeld over heel de vloer --> slot installeren op de kasten. (ik spreek ZEKER niet uit ervaring.)
Ik kom niet toe aan het bespreken van opvoedingsissues met de echtgenoot --> een vast moment inplannen om samen te babbelen voor het slapengaan, en daar steevast de dingen melden die me zorgen baren.
Verkleedkleren liggen altijd verspreid over de grond --> je maakt een afspraak met de kinderen dat ze de verkleedkleren altijd moeten opbergen na het spelen of dat ze anders in de fik gestoken worden voor hun ogen (ok, niet letterlijk).
Afspraken, routines, systemen.
Het werkt met alles. Zelfs met zaken van opvoeding: als er een bepaald gedrag me stoort, helpt het me om te denken ‘oké, we zoeken een nieuw systeem/plan van aanpak om hiermee om te gaan’. Zo voel ik me niet instant overweldigd.
Bonus: met deze werkwijze vermijd je ook dat er in je hoofd plots een vulkaan uitbarst van mogelijke dingen om te doen wanneer je eens vijftien minuten tijd aantreft om iets te doen. Je weet waar de dingen ‘thuishoren’.
De oplossing voor dit soort probleem (die ik heel herkenbaar vind overigens!): systemen.
Een kleine neurologische uitweiding. Waarom zijn systemen (noem het routines) zo interessant? Wel, wanneer een activiteit verwordt tot een systeem of routine, doe je het automatisch, en daarvoor gebruik je je onderste hersendelen (de basale ganglia). Die kunnen op autopiloot draaien, wat maakt dat er ruimte vrij komt voor complexer breinwerk: activiteiten die meer mentale inspanning vereisen. En zo komt het dat we in staat zijn tot het voeren van een gesprek met onze kinderen terwijl we luiers aan het verschonen zijn of jassen aandoen. Zo komt het dat we in staat zijn om na te denken over een politieke kwestie wanneer we zuurdesemdeeg staan te plooien. Eens de activiteit ‘in onze vingers zit’, het tot een routine of systeem verworden is met andere woorden, moeten we er niet meer over nadenken en komt er hersenruimte vrij om ons bezig te houden met belangrijkere zaken.
Het uiterste doel van mijn bestaan is dus om zoveel mogelijk van mijn bezigheden naar de basale ganglia te verhuizen. – Avontuurlijk, niet?
Ik hoop dat dit jullie helpt. En als het niet zo is, vind alstublieft een systeem om mij er stipt op te wijzen dat al mijn huishoudtips nonsens zijn.
Liefs,
Linde
Ons Thuis steunen? Druk op het hartje, laat je mening weten via de commentaren hieronder, en deel deze blog! Financiële steun voor dekking van de blogkosten is ook mogelijk door over te schrijven op BE12 7360 2880 2192 met vermelding 'Ons Thuis'.