6 Praktische Tips om te Beginnen met ‘Thuisblijven’

Dus, je hebt besloten om meer tijd aan de kinderen te besteden. Dat betekent doorgaans: volledige (halve) dagen alleen doorbrengen met een of meerdere kindjes, waar dit voordien slechts sporadisch voorkwam.

Allereerst: proficiat met je dappere keuze!

Lees: Waarom huismoeder worden of meer tijd besteden aan de kinderen?

En dan tweedens: de koude douche. Plots sta je daar, en moet je zoveel dingen ineens aanpakken: ervoor zorgen dat iedereen gezond en gevarieerd gevoed is (toink?), boodschappen doen (indien je meer dan één kind hebt lijkt het meer op: de winkel leegroven), al je kinderen individuele aandacht geven, zelf niet omvallen, ieders leer- en ontwikkelingsbehoeften kennen en eraan voldoen, ervoor zorgen dat ze buiten kunnen spelen en mensen zien, de kinderen op tijd en stond te slapen leggen, het huis schoon houden, eten op tafel krijgen (liefst voor 23u ’s avonds), de was en de plas gemanaged krijgen. Om de vergelijking met de advocatuur te maken: plotseling heb je een berg aan dossiers tegelijk lopen – dossiers die je allemaal in de gaten moet zien te houden.

Deze 6 starttips kunnen je in de goede richting duwen.

1. Veiligheid is het belangrijkste

Hoeveel taken en verantwoordelijkheden we ook hebben als moeders, sommige zijn prioritairder dan andere.

Prioriteit nummer één is: zorgen dat mijn kinderen nog in leven zijn tegen dat de echtgenoot thuiskomt.

Op dagen waarop niets lukt, ik niets gedaan krijg en alles in het honderd schijnt te lopen, probeer ik mij letterlijk op dat basisdoel te focussen. En als dat bereikt werd, is mijn dag ‘toch’ geslaagd!

Onontbeerlijk voor de beginnende kinderverzorger is een cursus EHBO, zodat je weet welke verzorgingsproducten je in huis moet halen voor je ‘huisapotheek’, wanneer je wonden moet ontsmetten, wat te doen bij tekenen van verstikking, brandwonden, … Kijk eens rond op de website van de bibliotheek of andere openbare instellingen van je gemeente. Sommige workshops zijn gratis.

2. Taken bundelen

Een heel belangrijke: maak ‘pakketjes’ van taken, anders doe je alles door elkaar. Bijvoorbeeld als er fruit gegeten wordt om 16 uur: klaarleggen, eten en opruimen tot alles terug proper is in één keer, zodat de volgende activiteit kan beginnen. Voorlezen: nadien de boekjes terug in de kast. Het tegenovergestelde geeft aanleiding tot het KZK-syndroom (kip-zonder-kop syndroom): van A naar B naar C naar A naar oh hier ligt nog een brokje op de grond… en vóór 11:00 uur ’s ochtends ben je sowieso ontploft.

Er zullen onvermijdelijk zo’n momenten voorvallen, maar je kan ze gericht proberen te vermijden.

3. Maak van gehoorzaamheid een hoge prioriteit

Zonder gehoorzaamheid geraak je niet ver. Ik denk dat dit een richtlijn is voor elke activiteit die je met kinderen wil ondernemen: discipline, klasregels of huisregels (of hoe je het ook wil noemen) zijn even belangrijk als de inhoud van je activiteit: heb je ze niet, dan gaat ook de inhoud van je activiteit naar de vaantjes. Zonder gehoorzaamheid ren je letterlijk de hele dag achter je kind aan.

Een huisregel die ik onlangs bijvoorbeeld heb ingevoerd is dat niemand van tafel mag gaan zonder vragen. Dat zorgt voor meer structuur (en de handjes gemakkelijker kunnen wassen wanneer ze nog aan tafel zitten).

En trouwens, de huisregel die het mééste aan kilocalorieën uitspaart, inzinkingen voorkomt en bezoeken aan de psychiater verlet, is: 'vanaf dat mama één keer iets zegt, moet je gehoorzamen'. Tel maar eens na hoe snel je vier, vijf, zes keren eenzelfde instructie herhaalt. Later meer over dit boeiende topic!

Lees meer: Hoe borstvoeding geven terwijl er een peuter/kleuter rondloopt?

4. Creëer een goede dagstructuur

Deze meme zegt het helemaal.

In A Mother’s Rule of Life (zie bibliotheek) schrijft Holly Pierlot, een spontante dame die zichzelf jaren voorhield dat routines haar creativiteit beknotten: ‘Schedules might be limiting, but disorder is more limiting.’

In mijn opzicht is dit één van de moeilijkste, maar ook belangrijkste basisopdrachten als thuisblijfmama: een dagschema uitwerken. Een schema dat doordacht is en dat de noden van ieder gezinslid zo goed mogelijk vervult. Het schema zal sowieso dynamisch zijn, en met de regelmaat van de klok een aanpassing verdienen – want noden veranderen zo snel als kinderen veranderen. Ook omstandigheden durven al eens onverwacht veranderen: bijvoorbeeld een hittegolf, ziekte van een kind, onverwachts bezoek … en dan moet er vrij snel een belletje gaan rinkelen dat de geplande bezigheden niet op het vastgestelde tijdstip kunnen doorgaan, en dus eventueel her-planning noodzaken.

Een grote valstrik voor de beginnende thuisblijver: ook wanneer je bij je kinderen ben je niet automatisch aanwezig voor je kinderen. Momenten om exclusief aandacht aan hen te besteden is dus een must, liefst zo vroeg mogelijk in de dag, anders krijg je mekkergedrag als gevolg van Acuut Aandachtsdeficit.

5. Leg het speelgoed niet allemaal binnen handbereik

Toen ik net thuis was na de geboorte van de jongste, was het huis (waarmerk van iedere nieuwe mama) een grote wanorde. Er was nog geen opslagsysteem voor speelgoed, en tegen het eind van de dag was de vloer onbetreedbaar wegens 100% bezaaid met speeltuigen. Dat zorgde voor veel extra opruimwerk ’s avonds.

De oplossing hiervoor kan verschillende vormen aannemen. Mogelijk is bijvoorbeeld een rotatiesysteem voor speelgoed (de ‘bulk’ van het speelgoed ligt dan in een aparte kamer opgeslagen). Of jij die per interessefase van het kind uitkiest welk speelgoed het goed kan gebruiken. Zo heeft je kind nog eens de ervaring van iets ‘nieuws’, en dat doet wonderen.

Alleszins is mijn ervaring: hoe minder speelgoed er op de speeloppervlakte ligt, hoe geconcentreerder de kinderen met het speelgoed spelen.

6. Sluit er vrede mee: een activiteit ononderbroken doen behoort (meestal) tot het verleden

Er zijn dagen dat het me niet lukt om zelfs maar een nageltje in de muur geklopt te krijgen zonder dat dat een hysterie teweegbrengt vanwege aandachts-smachtende kinderen. En tegenwoordig kan ik geen keukenschort meer aandoen om iets van eten te bereiden… of de oudste staat daar met haar stoeltje boven het fornuis te piepen en de besteklade open te trekken om te ‘helpen’. Oké, het avondeten vlug-eens-afhandelen behoort dus ook tot de verleden tijd!

Aanvaard dat je gestoord zal worden. Aanvaard dat ‘een activiteit ononderbroken uitvoeren’ iets is voor een huis zonder jonge kinderen. De weg met jonge kinderen is doorgaans de weg van de muizenstapjes – en vergelijken met ‘de Peetersen’ van hiernaast heeft dan ook hoegenaamd geen zin. Draai echt die mentale knop om: het doel van je dag is relaties bouwen, niet dingen gedaan krijgen.

Laatst las ik een artikel uit The Guardian dat aan de kaak stelde dat vrouwen over het algemeen veel minder ongestoord kunnen werken, omdat ze nog steeds meer taken op zich nemen van huishouden en kinderzorg. Zo blijft een groot potentieel aan creativiteit en ondernemerschap onbenut, zo stelde het artikel, terwijl hun echtgenoten over een veel groter blok aan ‘netto tijd’ beschikten om meesterwerken te componeren en bestsellers te schrijven.

Enerzijds denk ik daarover: ja, ongestoord aan iets kunnen werken is inderdaad een privilege. En het is een goed en nastrevenswaardig verlangen om je talenten te benutten en die vrucht te laten dragen in de buitenshuizige wereld, die veel te leren heeft van de input van vrouwen.

Maar anderzijds maak ik me de bedenking: welk triestig wereldbeeld ligt er ergens in dat artikel besloten. Als het doel van alles is om ongestoord aan dingen te kunnen werken, mijn eigen projecten na te streven en mijn eigen zin en wil te doen, waarvoor andere mensen maar een sta-in-de-weg zijn, waarom ga ik dan niet alleen op een planeet wonen?

De notoire Amerikaanse blogster en stand-up comedian Jen Fulwiler had een grappige definitie van het geloof. Ze zei: ‘Catholicism is about letting people annoy you’. Wel, inderdaad. Het huismoederschap heeft er veel van weg. Het is bewust kiezen om uit je cocon te treden van mijn wil, mijn to do-lijstje, mijn tijdsplanning.

Tot binnenkort,

Linde.

Dank je, lieve lezer, om deze blog te lezen! Als je er iets aan hebt gehad: je kan me helpen om de blog te verspreiden naar meer mensen door op het hartje te klikken, een reactie toe te voegen (momenteel kan dat helaas nog niet zonder inloggen), naar hem te linken op je eigen webpagina, of hem te delen op social media via de knoppen hieronder.