Vooreerst een warme dankjewel aan de weldoeners die hun steentje bijdroegen om deze blog te kunnen verderzetten. Ik verzeker jullie van mijn gebed. Ons Thuis is volledig nonlucratief en vrij van advertenties. Als je de kosten van de blog mee wil helpen dragen, kan dat door een gift te doen van 2, 5, 10 of 25 euro op BE12 7360 2880 2192, met vermelding Ons Thuis. Alle kleine beetjes helpen! Ook bedankt aan allen die me vragen, opmerkingen of aanmoedigingen toestuurden. Voor jullie doe ik het.
Wat doet een mens als alles te ellendig lijkt om nog verder te leven: een blogpost schrijven. Het was hier volle bak ziekenboeg de afgelopen weken. Het aantal oor-, oog-, neus- en andere medicatiebehandelingen per dag overtrof het wenslijstje van de gemiddelde vrouwelijke schoenenshopper. We hebben drie vuilniszakken weggedragen met louter zakdoeken in. Wanneer iemand ons opbelde, was het op de achtergrond Radio Bronchitis. Zeer plezant als je je zo in de publieke sfeer begeeft; de omstaanders draaien zich om bij al dat gehoest en met een verontwaardigde paniekreactie ‘OEI OEI.’
Over ons, de ouders, gaat het ook in deze blogpost niet, maar ik kan u verzekeren dat onze lichamelijke status zo goed als bejaard is, met allerlei klachten die een tachtigjarige normaal te beurt valt. We hebben gewrichtspijn aan onze polsen, vingers, rugpijn, en dag na dag ingebeelde artrose. (Achteruitgang van het gehoor is evenwel selectief, en het betreft alleen de voorlaatste van de kroost, op dagen van boven de vijfentwintig graden.)
Om je een idee te geven van de absurditeiten die ons gezinsleven kleuren, een overzicht van de bijzonderheden van elk van onze vier kwekelingen.
De eerste (vier jaar)
Heeft een doordringend begrip van haar morele goedheid. Wanneer we haar vragen wat ze goed heeft gedaan vandaag: ‘Toen er bezoek kwam en ik opendeed heb ik niét gezegd ‘Jij bent heel stout, zo stout als een slechte engel!' Goed ee!’
Spreekt, tot mentale ondergang van haar ouders, de helft van de tijd haar zelfverzonnen taaltje, het Brabbelfrans. In het land van Brabbelfrans heeft deze kleuter een kind, Bongolays. En haar man, Bolstam, is in de Atlantische Oceaan opgegeten door een orka. Maar voorheen woonde hij in Londerzeel.
Specialiseert zich in de eigenschap om uit de lucht te komen vallen met plotselinge opmerkingen. ‘Mama, eigenlijk is het echt moeilijk voor een vrachtwagen om te parkeren in de regen.’ ‘Wat wil dat zeggen, een maatschappij?’ ‘Mama, ik wil eigenlijk echt niet sterven door een soldaat.’
Doet momenteel een master-na-master in het Overbodige Vragen Stellen. Nadat ik haar zei dat ze drie afleveringen van Tik Tak mochten bekijken: ‘Mogen we er drie bekijken?’ ‘Ja, drie, dat zei ik toch al.’ ‘Dus niet twee ee?’
Moet elke ochtend vroeg opstaan om genoeg te kunnen treuzelen.
Heeft een bijzondere gave om mensen te beledigen. Bij het autorijden: 'Waren we bijna gebotst mama?' 'Zijn we nu al te laat, ja zeker ee?' Bij het fietsen: 'Ik weet waarom je altijd rinkelt met de fietsbel voor we een bocht nemen mama... Omdat we dan bijna in de planten gaan rijden!'
Is een voorbeeld voor haar jongere gezinsleden, in de goede en ook slechte zin. In een onnozel moment tijdens het familiegebed: ‘Danku Heertje.’ ‘Neen Mathilde het is Heer. Niet Heertje.’ Waarop haar broer: ‘Danku Godje.’
Lees waarom het waardevol is om je carrière opzij te schuiven ten voordele van je gezin, en wat er slechte redenen zijn om niet op je verlangen in te gaan om meer tijd te besteden aan je gezin
De tweede (drie jaar)
Is beresterk en net zoals zijn peter een kopzweter, maar toch wil hij ook tijdens een hittegolf boekjes lezen onder een donsdeken. Dat heeft er alles mee te maken dat het nu eenvoudigweg deel uitmaakt van ons Ritueel. Stelt namelijk zijn leven in het werk om bewindvoerder te worden van de firma Rituals.
Groot voertuigenfanaticus. Sinds we een Opel Vivaro met negen zitplaatsen kochten is de kerel in de zevende hemel, en hij praat altijd met fonkelende ogen over de eerstvolgende uitstap 'met de grote auto'. Verder dient er steeds minstens één voertuig op zijn tshirt te staan, en gaat de Duplo 'huiskraan' (hijskraan) overal mee naartoe, ook als knuffelbeer 's nachts.
Durft woordonderdelen al eens door elkaar hapselen. Slaapzak wordt sjaakap, kapot hukup en het liefst roept hij bij het vergiftigingspictogram op een schoonmaakproduct uit ‘Dat is een komdeëerde i (omgekeerde i, uitroepteken)! En dat een vraagroepteken!’
Kon op zijn tweede verjaardag nul woorden zeggen, maar ik schrok me te pletter toen hij enkele maanden vóór zijn derde verjaardag in de winkelstraat plots riep 'HEMA'. En jawel, hij heeft zijn eerste leesboekje uitgelezen op nog vroegere leeftijd dan zijn zus (zij was drieënhalf).
Lees meer: inspiratie voor activiteiten met kleine kinderen - Wat Zijn de Leerdoelen Voor Kleuters?
De derde (eenentwintig maanden)
Directeur van het Koninklijk Instituut voor Huiskamervernielingen. Heeft twee hobby’s: in de teentjes en vingertjes van Eloïse bijten en op de vloer tekenen. Die laatste geneigdheid is hardnekkig. Geef je hem een blad, dan tekent hij ernaast. Elk oppervlak moet een krabbeltje krijgen, de pennendoos, de stoel, de zetel, de schoolboeken, zijn eigen voorhoofd.
Solliciteert momenteel voor sirene. Die van de Mechelse politie was immers niet luid genoeg.
Noemt elk dier triomfantelijk ‘paajt!’ (paard). Een hond loopt voorbij: paajt! Een aap in de dierentuin: paajt! Papa komt voorbij: ... OK neen.
Zoals de echtgenoot enkele dagen geleden zei: ‘Zijn bipolaire stoornis is weer erger geworden.’ Het ventje kent immers maar twee zijnswijzen, euforisch dan wel de ondergang nabij. Bij enkele dagen nonstop geschrei is de neiging groot om hem ‘in de vuilbak te stoppen’, zoals mijn moeder eens zei. Bij een omslag van zijn emotie daarentegen (wat binnen een bestek van twee nanoseconden kan gebeuren) amuseer je je met hem te pletter omdat hij alles hilarisch vindt.
O, hij heeft nog een derde emotie. De beteuterde blik. We zouden nooit merken dat hij iets misdaan had als hij ons dan niet met grote ogen stilletjes aankeek, met een of ander potentieel moordwapen in de hand.
Ontwikkelde de afwijkende eigenschap om in slaap te vallen tijdens het eten. (Letterlijk: tijdens het mond opendoen en kauwen.)
Lees meer over de wedervaren na zijn geboorte: Gezinschaos Op Een Ongezien Niveau: Leven Met Een Huilbaby
De vierde (zeven maanden)
Een stil watertje met diepe gronden.
Observeert en fronst. En zegt nu ook dadada.
Alle vier zijn ze mijn lievelingen, maar zij is mijn lievelingetje. Zoals wij moeders dat van mekaar begrijpen nietwaar.
Is zo mager als een appelsteeltje, maar wordt toch door haar broer ‘de dikke Eloïse’ genoemd. En dus, juist omdat het zo ver bezijden de waarheid is, wordt ze ook door ons zo aangesproken. ‘Ik ga de dikke Eloïse even in bed steken, zeg maar daa-aag.’
En nu moet ik dringend de dikke Eloïse gaan oppakken want ze krijgt alweer eens te weinig aandacht.
Tot binnenkort!
Linde