Kindjes zijn altijd plezierig als je er zelf niet voor moet zorgen. Het is een fantastisch iets om filmpjes te bekijken en te herbekijken van je eigen kroost, gewoon omdat je over de objectieve zekerheid beschikt dat het scherm niet dertig seconden erna zal uitbarsten in een driftbui.
En in die logica schrijf ik graag vandaag, wanneer twee derde van mijn kroost gedropt is bij genereuze derden zodat wij eens een langverwachte ouderschapsvakantie kunnen nemen, met dankbaarheid een portret van diezelfde kroost.
Mathilde (3 jaar)
Bijnamen: Plopsico, Ploppie, Ploppie-de-poppie, Ploppertje, Hokketie-pokketie, Mateeka, Mateek, Mateekje, Mateekmans, Mateeksels, Mateekselmans, Mateekmansius.
Taalontwikkeling:
Problematisch. Wij proberen afgekuist Verkavelingsvlaams tegen onze peuter te spreken, maar zodra we onderling een gesprek voeren is dat met hevige h’s en héés en dierlijke klankinslikkingen (‘werkngnnnnnnn’) daartussen gehaspeld, met deze catastrofe tot gevolg:
Mathilde vraagt aan de echtgenoot ‘Willehij der af haan?’
(verkavelingsvlaams voor ‘wil jij eraf gaan?’)
Met andere woorden, peuters vangen onvermijdelijk uw gehandicapt taalgebruik op. Meer bepaald kopieert onze oudste alles wat zich in mijn woordenschatmandje bevindt:
Overdreven gebruik van het woord ‘eigenlijk’.
‘Verzekers’ (waarschijnlijk).
‘Okeetjes.’
‘Ja oké.’ Op een dag merkten we namelijk op dat Mathilde 3.470 keer per dag ‘ja oké’ zei. Dan hebben we enkele dagen gediscussieerd van wie de stopwoordjes afkomstig waren, de echtgenoot of ik. De conclusie (mijn conclusie) was dat het van mij kwam. (‘Mama wat is daaaaaaaaaaaaat?’ ‘Niets Mathilde.’ ‘Ja oké.’)
Op een andere dag had Theodoor de pomponnetjes allemaal over de grond uitgestrooid. ‘Theodoor, KOM SEG, dat doe je toch niet!’
‘Tis lik echt hard.’ ‘Oei, ’t valt lik om.’ ‘Tis lik echt zacht.’ ‘AMAI SEG, wat een echt hard mes (zodanig vettig uitgesproken dat het klinkt als ‘màs’)!’.
Na mijn introductie van een nieuw woord kan ik er zeker van zijn dat ze datzelfde woord binnen de drie minuten zelf nazegt. ‘Zo kjoeeeet!’ (cute)
Totaal verkeerd gebruik van het woord ‘masèlak’ (waarschijnlijk) en ‘sons’ (soms).
Mijn gewoonte om zinnen niet af te maken (‘Ik ga nu eerst eventjes…’).
Een fantastische eigenschap van Plopsico is voorts dat ze wild met complimenten in het rond strooit.
(over een zakje met puzzelstukjes) ‘Mama, jij hebt dat een beetje opengeknipt, wat super zeg!’
‘Wat flink van jou!’
‘Mama, wat lekkere fruitpap dat jij hebt gemaakt!’
‘O MAMA, wat zie jij er mooi uit seg!’ (Linde trekt rode jurk aan op zondag)
En omgekeerd, over een kettinkje van Onze Lieve Vrouw dat ik nu om mijn hals bind:
‘Dat past lik niet met de rest.’ (waarna ik ogenblikkelijk corrigeer 'MAAR MATHILDE wat zeg jij nu, dat past zeker wel!’)
Eretekens:
Goud gewonnen op het provinciaal kampioenschap Treuzelen.
Theodoor (bijna 2 jaar)
Bijnamen: Todo, Todoman, Todovic, Todosaurus, Todie, Mannetje.
Taalontwikkeling:
Begrijpt de obsessie van de mensheid met taal niet en besliste dat het woord ‘adè’ voldoende was om alles in het universum te benoemen.
Hobby’s:
Brullen. Gestraft worden en het uit gieren van het lachen. Brullen.
Boekjes van Nijntje kapotscheuren (halftijdse bezigheid van ondergetekende: boekjes van Nijntje opnieuw plakken. Er is daarvoor een specifiek hoekje ingericht op de knutseltafel.)
Eten, bulldozer-stijl.
Samenzweren met zijn zus om zijn ouders een zenuwinzinking te bezorgen.
In manden en dozen kruipen.
Edward (3 maanden)
Tijdens zijn verblijf op de kinderafdeling. Gelukzalig, toch?
Bijnamen: nog onbekend, inzendingen zijn mogelijk op het emailadres lindedeclercq@hotmail.com.
Hobby’s:
Ziekenhuisopnames in de wacht slepen.
Het verpleegsterkorps versieren met zijn koddige gentleman’s lach.
Zijn ouders een tinnitusoor schenken.
Eretekens:
Nipt verloren van twee planken beukenhout voor het wereldrecord Planking (zich opspannen als een plank). Of zoals Hanne Luyten het beschreef in haar boek:
'"Planken" alsof je leven ervan afhangt. Niet plooien. Letterlijk en figuurlijk: niet plooien. Planken is life. Je bent supergelukkig dat je mag planken. Nooit wil je nog iets anders doen dan planken. Planking for the win.' (#nietaankindengezinverklappen. bekentenissen van een loedermoeder, 2019, p. 103)
Tot slot, daar we ons toch bevinden in de zaterdag onder het Kerstoctaaf (morgen feest van de Heilige Familie! Maandag de Onnozele Kinderen!) en dit per slot van rekening een katholieke blog is: enkele Twittervondsten van de echtgenoot waar ik met mijn debiel gevoel voor humor aanhoudend mee moest lachen:
Tot binnenkort,
Linde.
Opmerkingen? Toevoegingen? Laat het me weten via e-mail, instagram, de comment-functie hieronder, gsm of huistelefoon (oké die hebben we niet)! Like, share en volg Ons Thuis op Facebook!