Vandaag… huisonderwijs voor de ultradrukbezette mama!
We willen graag dat onze kinderen actief met de leerstof omgaan. Dat ze de leerstof niet alleen horen, maar zich die eigen maken. Erover nadenken, ermee spelen. Maar hoe? Hieronder deel ik drie manieren die geen voorbereiding vereisen.
Context: lastige baby. Huis vol kleine kindjes. Toen de oudste twee jaar was, leefde ik me dikwijls uit in het maken van nieuw educatief materiaal. Zorgde ik voor een origineel knutselwerkje of activiteit om een nieuw concept adequaat te verwerken.
Nu kan ik me dat niet meer permitteren. Het moet eenvoudig zijn. Eenvoudig tot op het bot. Ik ken andere huisonderwijzers die jaarlijks een ton aan pinterestable werkjes maken en ik ben oprecht blij voor hen en dat heeft zonder twijfel een grote educatieve waarde, maar voor ons is dat niet haalbaar. De laatste keer dat we geknutseld hebben, moet in september geweest zijn met de kraamzorg. Dat is zo mooi aan huisonderwijs: ieder naar zijn eigen omstandigheden en voorkeuren.
En nu wil ik graag iedereen overtuigen: zelfs als je zero tijd hebt, kan je je kind nog zoveel leren. Dat komt gewoon omdat huisonderwijs zo efficiënt is. De onderstaande dingen kan je bij wijze van spreken tussen de soep en de patatten uitvoeren.
1. Narration
Narration is een educatieve techniek die ik heb leren kennen dankzij de Charlotte Mason filosofie. Het is niets meer dan: wat je gehoord hebt samenvatten of navertellen in je eigen woorden.
(Als je een jongen aan het woord laat, duurt die narration gemiddeld 1,5 seconden, als je een meisje aan het woord laat 4 minuten.)
Heel effectief. Het helpt belangrijke vaardigheden ontwikkelen: het onderscheiden van essentie en detail, oorzaak aan gevolg koppelen.
Momenteel doen we dagelijks narration tijdens onze cirkeltijd: een gebeurtenis uit het leven van de H. Franciscus van Sales navertellen, en een Bijbelverhaal over de tijd van de Babyloniërs.
Voordeel: peuters vanaf twee jaar kunnen op hun niveau meedoen (dan laat je hen slechts enkele woorden zelf zeggen).
2. Tekening maken
Een bevriende familie die er twintig jaar huisonderwijs op heeft zitten deelde deze leuke manier van werken. Telkens als ze een nieuw boek hadden voorgelezen, maakten de kinderen er een samenvatting van en op de achterkant een passende tekening. Die samenvattingen en tekeningen gingen in een map. Leuke souvenirs, als je ’t mij vraagt.
Door een tekening te laten maken stimuleer je je kind om over de elementen in het verhaal na te denken. En natuurlijk help ik vaak een handje (ik moet het verhaal toch óók verwerken?).
Noot: ik probeerde de kinderen vorig schooljaar ook de vorm van de Belgische provincies te laten natekenen. Niet zo’n groot succes.
3. Toneeltje spelen
Niets beter om je een verhaal eigen te maken, dan het na te spelen. De Bijbel leent zich hier ge-wel-dig goed toe. Lees maar eens het kerstverhaal, van aankondiging aan Zacharias tot en met de vlucht naar Egypte.
Eén van de grappigste toneeltjes vorig jaar was het overlijden en tot leven wekken van de twaalfjarige jongen uit Sunem bij de profeet Elisa. (“Uiteindelijk niesde de jongen wel zeven keer, en opende zijn ogen” (2 Kon. 4:36), kan je het je voorstellen?)
Dat het rommelig en totaal imperfect is, geeft hoegenaamd niet. Dit soort momenten zijn waarvoor ik thuisonderwijs doe: heerlijke herinneringen bouwen!
Welke educatieve methode werkt heel goed bij jou? Deel het hieronder.
Veel succes,
Linde